miércoles, 22 de agosto de 2012

NOCHE ANGUSTIADA


                                        Noche angustiada,
                                        noche triste.
                                        Noche angustiada.
                                        Esta noche oigo a los perros ladrar.
                                        Esta noche pienso en ti cada vez más.

                                        Entiendo que sea precipitado.
                                        Lo tuyo con él antes
                                        fue todo falso.

                                        No te supo amar,
                                        pero conmigo
                                        mi amor será de verdad.

                                        Él no te quería.
                                        Te mentía y te mentía.

                                        Te lo repito una vez más,
                                        y es que no lo puedo soportar.

Alberto García Vega

2 comentarios:

  1. ¡Qué bonito es el amor, Alberto, cuando llega!... y qué angustia provoca al mismo tiempo. Mil gracias por haberlo sabido transmitir tan magistralmente. Un abrazo fuerte.

    ResponderEliminar
  2. Otro fantástico poema de nocturna soledad, tan sincero y creíble que seguro ha sido vivido. Con tan pocas frases, se puede decir tanto...
    Felicidades, Alberto.

    ResponderEliminar