viernes, 8 de julio de 2011

BISA


                                           No estás sentado en tu sillón.
                                           Por las calles de Vera te veo.
                                           ¿Me lo imaginaré?
                                           No sé.
                                           Te echo de menos.
                                           Ese año 2010 nos separó.
                                           Cuando me enteré
                                           no sabía qué hacer.
                                           Más de una semana llorando y gritando...
                                           No sé por qué te has ido.
                                           Lo único que te digo:
                                           Te quiero mucho
                                           bisabuelito...

Vera Alonso de Haro

4 comentarios:

  1. El maestro Rafael10 de julio de 2011, 7:29

    Sin palabras, Vera. Me conmovió. Muy buena. Besos.

    ResponderEliminar
  2. Vera, en los dos poemas has mostrado mucha sinceridad y un fuerte vínculo de unión con tu familia, cosa que dice mucho y muy bien de tu personalidad. Me ha gustado mucho, Vera, directamente al corazón y así, se triunfa siempre. Queremos más.

    ResponderEliminar
  3. me encanta lo siento muxo bss ánimo¡
    ALBERTO

    ResponderEliminar
  4. EL MEJOR HOMENAJE QUE HA RECIBIDO DE SU NIETA.BESITOS POETA

    ResponderEliminar