lunes, 18 de julio de 2011

ABUELITO


                                                Abuelito,
                                                ¿por qué te fuiste?,
                                                ¿por qué me dejaste?
                                                ¿Acaso no supe amarte?

                                                Quise que te quedaras,
                                                pero no me oíste
                                                cuando te marchabas.

                                                Tengo un dolor inmenso,
                                                tan inmenso como el cielo.
  
                                                Te fuiste y no volviste.
                                                Eras mi mejor amigo,
                                                pero ahora
                                                no estás conmigo.

Patricia Barrera López

6 comentarios:

  1. Estremecedor, Patri. Cada vez que participas, nos dejas sin palabras.

    ResponderEliminar
  2. Un beso muy grande, Patricia.
    Y estoy seguro que tu abuelo no te ha abandonado, sólo está contigo desde otro lugar.

    Cuídate

    ResponderEliminar
  3. Este poema es muy sentimental,expresa unos sentimientos muy dificiles.Patri sigue asi, es una manera muy bonita de transmitir lo que sientes en cada momento de tu vida.Sin duda Rafa se nota que les has calado muy hondo.Besos

    ResponderEliminar
  4. Querida Patricia: Nadie desaparece mientras tengamos su nombre en los labios y tu abuelo puede quedar orgulloso de la herencia que ha dejado en su nieta.
    Con tu poema tan dulcemente escrito y con esas palabras tan entrañables, no sólo has conseguido emocionarnos, sino que has conseguido que tu abuelito siga estando presente entre nosotros.
    Patricia, inmenso poema, como tu cielo.

    ResponderEliminar