lunes, 19 de marzo de 2012

AL BORDE DEL ABISMO



                                      Me encuentro aislado,
                                      en una isla salvado,
                                      gravísimo susto
                                      que casi me cuesta el disgusto.

                                      Parece una simple alergia,
                                      cansado y sin respuesta,
                                      puede que caiga en coma
                                      y la vida se me atraviesa.

                                      Preguntan por mí,
                                      por mi estado de salud.
                                      Yo digo que estoy bien,
                                      pero no estoy recuperado.

                                      Me da igual que me insulten.
                                      Por inútiles que sean,
                                      yo tengo más amigos:
                                      a mí no me interesas.

                                      Juan yo te comprendo.
                                      No querías que me ocurriese nada.
                                      Gracias amigo
                                      por tus consejos y paciencia.

Alberto García Vega


Dedicado a mi alergia a la proteína de la leche.

3 comentarios:

  1. Magnífica manera de sacar partido poético a un susto tan gordísimo. Enhorabuena, poeta. Me encantó...

    ResponderEliminar
  2. Me gusto mucho .sobretodo con lo simple que para mucha gente le resulta esta alergia ,pero que a quien la padece y sobretodo a esos padres tan preocupados lo sufren mucho,un genio Alberto felicitaciones .

    ResponderEliminar